-
دوشنبه, ۲۵ مهر ۱۴۰۱، ۱۲:۰۵ ق.ظ
-
۳۵۳
«از بهر خاکبوس نمودی فلک سجود»*
در خاک کربلا مگر آیینه‌ی که بود؟
فرزند نیک منظر ارباب عالمین
اکبر، همان فرشته‌ی دلدار ما حسین
یک شیرمردِ پای به میدان گذاشته
رویین‌تنی که دلهره در خصم کاشته
اکبر تلاقی دو جمال منور است
زهرا سرشت و وارث بازوی حیدر است
دنیا چقدر پست، زمانه چه بی‌بهاست
آیینه‌ی رسول خدا زیر دست و پاست
دردا که روز حادثه ماهی ستاره شد
روضه مفصل است که تسبیح پاره شد
آمیخت خاک کرب و بلا با جمال او
گردید محترم دل خاک از کمال او
در خاک کربلا مگر آیینه‌ی که بود؟
«از بهر خاکبوس نمودی فلک سجود»
#علی_بهاری
* #حافظ
محرم ۱۴۴۴
