علی بهاری

اینجا کرکوک است

در مورد کرکوک و طوزخرماتو خواهم نوشت ولی فعلا یادداشت کوتاهی که در عراق نوشته‌ام را بخوانید: 

ما دفاع مقدس را ندیده بودیم

دیدیم...

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَمْلَأَ قَلْبِی حُبّاً لَکَ

وَ خَشْیَةً مِنْکَ وَ تَصْدِیقاً بِکِتَابِکَ

وَ إِیمَاناً بِکَ وَ فَرَقاً مِنْکَ

وَ شَوْقاً إِلَیْکَ

یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ

حَبِّبْ إِلَیَّ لِقَاءَکَ وَ أَحْبِبْ لِقَائِی

وَ اجْعَلْ لِی فِی لِقَائِکَ الرَّاحَةَ وَ الْفَرَجَ وَ الْکَرَامَةَ

این عبارات فرازهایی از دعای ابوحمزه‌ی ثمالی‌ است که امام سجاد علیه السلام سحرگاهان ماه مبارک رمضان آن را زمزمه می‌کردند، چند شب پیش میان دعا ناگهان گفتم چقدر مردم ما نسبت به امام حسین و زیارتش این «شوقا الیک» و «حبب الی لقائک» را دارند.