علی بهاری

«از بهر خاکبوس نمودی فلک سجود»*

در خاک کربلا مگر آیینه‌ی که بود؟

فرزند نیک منظر ارباب عالمین

اکبر، همان فرشته‌ی دلدار ما حسین

یک شیرمردِ پای به میدان گذاشته

رویین‌تنی که دلهره در خصم کاشته

اکبر تلاقی دو جمال منور است

زهرا سرشت و وارث بازوی حیدر است

دنیا چقدر پست، زمانه چه بی‌بهاست

آیینه‌ی رسول خدا زیر دست و پاست

دردا که روز حادثه ماهی ستاره شد

روضه مفصل است که تسبیح پاره شد

آمیخت خاک کرب و بلا با جمال او

گردید محترم دل خاک از کمال او

در خاک کربلا مگر آیینه‌ی که بود؟

«از بهر خاکبوس نمودی فلک سجود»

#علی_بهاری 

* #حافظ

محرم ۱۴۴۴

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَمْلَأَ قَلْبِی حُبّاً لَکَ

وَ خَشْیَةً مِنْکَ وَ تَصْدِیقاً بِکِتَابِکَ

وَ إِیمَاناً بِکَ وَ فَرَقاً مِنْکَ

وَ شَوْقاً إِلَیْکَ

یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ

حَبِّبْ إِلَیَّ لِقَاءَکَ وَ أَحْبِبْ لِقَائِی

وَ اجْعَلْ لِی فِی لِقَائِکَ الرَّاحَةَ وَ الْفَرَجَ وَ الْکَرَامَةَ

این عبارات فرازهایی از دعای ابوحمزه‌ی ثمالی‌ است که امام سجاد علیه السلام سحرگاهان ماه مبارک رمضان آن را زمزمه می‌کردند، چند شب پیش میان دعا ناگهان گفتم چقدر مردم ما نسبت به امام حسین و زیارتش این «شوقا الیک» و «حبب الی لقائک» را دارند.