علی بهاری

اینجا کرکوک است

در مورد کرکوک و طوزخرماتو خواهم نوشت ولی فعلا یادداشت کوتاهی که در عراق نوشته‌ام را بخوانید: 

ما دفاع مقدس را ندیده بودیم

دیدیم...

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَمْلَأَ قَلْبِی حُبّاً لَکَ

وَ خَشْیَةً مِنْکَ وَ تَصْدِیقاً بِکِتَابِکَ

وَ إِیمَاناً بِکَ وَ فَرَقاً مِنْکَ

وَ شَوْقاً إِلَیْکَ

یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ

حَبِّبْ إِلَیَّ لِقَاءَکَ وَ أَحْبِبْ لِقَائِی

وَ اجْعَلْ لِی فِی لِقَائِکَ الرَّاحَةَ وَ الْفَرَجَ وَ الْکَرَامَةَ

این عبارات فرازهایی از دعای ابوحمزه‌ی ثمالی‌ است که امام سجاد علیه السلام سحرگاهان ماه مبارک رمضان آن را زمزمه می‌کردند، چند شب پیش میان دعا ناگهان گفتم چقدر مردم ما نسبت به امام حسین و زیارتش این «شوقا الیک» و «حبب الی لقائک» را دارند.

شعرخوانی در محفل بهشت - نسخه با کیفیت در صفحه‌ی اینستاگرام موجود است

قال باقر بن علی علیهما السلام: 
فیا طوبی لمن ادرکه...
خوشابحال آنی که درکش کند...
.

ای که نورت راه را روشن نمود
شمس من ای مظهر جود و سجود...

شأن طلبگی این است که انسان یک زیّ متوسطی همراه با قناعت، سلامت مالی و سادگی به طور نسبی برای خودش نگه دارد. سلامت اخلاقی، خیلی مهم است.

شکل اداری پیدا کردنِ ما مجموعه‌ی روحانی و مجموعه‌ی آخوند، به نفع ما نیست. هر مسئولیتی هم در هر جا داریم، این حالت طلبگی خودمان، حالت آخوندی خودمان، حالت روحانی خودمان را - که انس با مردم، رفتن میان مردم، گفتن به زبان مردم، شنیدن درددل مردم است - باید از دست ندهیم.

طلاب باید کارهای قضایی و اجرایی را برای خود یک امر مقدس و یک ارزش الهی بدانند و برای خود شخصیت و امتیازی قائل بشوند که در حوزه ننشسته اند بلکه برای اجرای حکم خدا راحتی حوزه را رها کرده و مشغول به کارهای حکومت اسلامی شده اند. اگر طلبه ای منصب امامت جمعه و ارشاد مردم یا قضاوت در امور مسلمین را خالی ببیند و قدرت اداره هم در او باشد و فقط به بهانه درس و بحث مسئولیت نپذیرد و یا دلش را فقط به هوای اجتهاد و درس خوش کند، در پیشگاه خداوند بزرگ یقیناً مؤاخذه می شود و هر گز عذر او موجه نیست، ما اگر امروز به نظام خدمت نکنیم و استقبال بی سابقه مردم از روحانیت را نادیده بگیریم، هر گز فرصت و شرایط بهتر از این را نخواهیم داشت.

منبع: منشور روحانیت، پیام تاریخی امام به طلاب و حوزه های علمیه

حادثه بیست‌ودوم بهمن و پیروزی انقلاب، پایان تحقیر ملت ایران بود. ملت ایران در طول قرنهای متمادی تحقیر شده بود...